De zwaarste sprintafstand, kan beschouwd worden als kort in tijd en lang in afstand. De 400m loper moet een sprinter met lef zijn. Wilskracht strijdt tegen de pijn als de spieren alsmaar zwaarder worden aan het eind van een race.
Alleen in zijn baan, moet de atleet snel starten, op negentig procent van zijn kunnen en zijn tempo zo onder controle houden dat hij niet tegen een muur loopt. Na 30 tot 35 seconden snel lopen doen fysiologische effecten - zuurstofschuld, meer melkzuur in de spieren - hun intrede. Het hele lichaam lijdt pijn. De 400m is een scholing in durf waarbij je kunt leren om jezelf te overtreffen.
via @meesterhenkvink 2015